Στο κεφαλαιώδες ζήτημα των κόκκινων δανείων αναφέρθηκε σε παρέμβαση του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ο Ευρωβουλευτής κ. Νίκος Ανδρουλάκης.

Στο πλαίσιο αυτό υπογράμμισε πως: «Το άνοιγμα της αγοράς των δανείων, που αποτελεί δέσμευση του τελευταίου προγράμματος είναι η μεγαλύτερη μεταφορά εθνικού πλούτου από την εποχή της ανταλλαγής πληθυσμών το 1922. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ισοδυναμούν στο 60% του ΑΕΠ.»

Επίσης, απευθυνόμενος προς τον επίτροπο κ. Μοσκοβισί έθεσε το εξής ερώτημα: «Γιατί στην περίπτωση των Ελλήνων δανειοληπτών, δεν δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς του δανείου από τους ίδιους ή τους εγγυητές τους σε ένα χαμηλό αντίτιμο, 45 ημέρες πριν την πώληση του σε επενδυτικά funds, όπως συμβαίνει στην Κύπρο;»

Τέλος, σημείωσε ότι: «Υπάρχει ένας μεγαλύτερος ηθικός κίνδυνος, αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν και είναι η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, να χάσουν την περιουσία τους, και καθώς οι τιμές έχουν καταρρεύσει να παραμείνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους όμηροι χρεών, χωρίς να μπορούν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.»

Η παρέμβαση έγινε στα πλαίσια της συζήτησης για την μακροοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τις επιπτώσεις τους.

Το πλήρες κείμενο της παρέμβασης του κ. Νίκου Ανδρουλάκη:

Το άνοιγμα της αγοράς των δανείων, που αποτελεί δέσμευση του τελευταίου προγράμματος είναι η μεγαλύτερη μεταφορά εθνικού πλούτου από την εποχή της ανταλλαγής πληθυσμών το 1922.

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ισοδυναμούν στο 60% του ΑΕΠ. Εάν στη διαδικασία αυτή δεν βάλουμε κανόνες διαφάνειας και δικαιοσύνης, οι ανισότητες θα γίνουν τερατώδης και θα οδηγηθούμε σε κοινωνική έκρηξη.

Θα ήθελα να ρωτήσω τον Επίτροπο, γιατί στην περίπτωση των Ελλήνων δανειοληπτών, δεν δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς του δανείου από τους ίδιους ή τους εγγυητές τους σε ένα χαμηλό αντίτιμο, 45 ημέρες πριν την πώληση του σε επενδυτικά funds, όπως συμβαίνει στην Κύπρο;

Αν αποτελεί εμπόδιο ο ηθικός κίνδυνος να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία αυτή οι στρατηγικοί κακοπληρωτές που μπορούν, αλλά δεν πληρώνουν, τότε να βάλουμε αυστηρές προϋποθέσεις.

Γιατί αλλιώς, υπάρχει ένας μεγαλύτερος ηθικός κίνδυνος, αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν και είναι η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, να χάσουν την περιουσία τους, και καθώς οι τιμές έχουν καταρρεύσει να παραμείνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους όμηροι χρεών, χωρίς να μπορούν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.

Πρέπει να αποφύγουμε με κάθε τρόπο τους μαζικούς πλειστηριασμούς!